περιορισμός

ο, ΝΜΑ [περιορίζω]

1. το να περιορίζεται κανείς ή κάτι, να περικλείεται σε όρια

2. το να επιβάλλεται σε κάποιον να παραμένει σε ορισμένο χώρο, η απαγόρευση ελεύθερης μετακίνησης

νεοελλ.

1. στρ. η ελαφρότερη από τις στρατιωτικές πειθαρχικές ποινές, απαγόρευση στον στρατιώτη να βγεί από το στρατόπεδο και στον αξιωματικό να βγεί από την κατοικία του

2. το να ελαττώνει, να μετριάζει κανείς κάτι, περικοπή, μείωση, ελάττωση («είναι απαραίτητος ο περιορισμός τών δαπανών»)

3. εγκάθειρξη, κλείσιμο, περιορισμός σε μοναστήρι

4. φρ. α) «περιορισμός κατ' οίκον» (νομ.) η δυνάμει δικαστικής αποφάσεως, εντολής τής εκτελεστικής εξουσίας ή διαταγής τών στρατιωτικών ή αστυνομικών αρχών αναγκαστική παραμονή φυσικού προσώπου «κατ' οίκον» για ορισμένο ή αόριστο χρόνο

β) «περιορισμοί επιλογής»

γλωσσ. τα σημασιολογικά χαρακτηριστικά που έχουν τα λεξιλογικά εκείνα στοιχεία βάσει τών οποίων καθορίζονται οι συνδυαστικές τους δυνατότητες στον συνταγματικό άξονα τής γλώσσας

μσν.

εξορία

αρχ.

1. η περιγραφή («περιορισμὸς τῆς χώρας»)

2. όριο, σύνορο κτήματος

3. χώρος ή κτήμα με καθορισμένα όρια

4. (μετρ.) διαίρεση, χωρισμός στροφής («κατὰ περιορισμοὺς ανίσους», Ηφαιστ.).